Interesuje mnie ciemna strona muzyki przy całym bogactwie kolorystyki, nastrojów, emocji, które można wydobyć z orkiestry symfonicznej. Z Dariuszem Przybylskim - młodym polskim kompozytorem, który łączy w swoich utworach tradycję ze nowoczesnością, rozmawialiśmy z okazji premiery „Orfeusza” w Warszawskiej Operze Kameralnej (15 grudnia). Dariusz Przybylski jest laureatem wielu międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów kompozytorskich, m.in. Konkursu Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda czy Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego w Wiedniu. Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Elektronika coraz bardziej wypiera profesjonalnych muzyków. Instrumentaliści nie są w Polsce doceniani. Muzyk nie kryje rozczarowania tym, że podczas wielkich plebiscytów wyróżnia się tylko frontmanów, a zapomina o tych, bez których w ogóle nie można mówić o muzyce, czyli o instrumentalistach.
Na suce i fideli gra się techniką paznokciową, typową dla smyczkowych instrumentów bliskowschodnich. Struny przyciska się z boku, skracając je dotykiem płytki paznokcia, a nie opuszkiem palca z góry jak na skrzypcach czy wiolonczeli. Daje to zupełnie inne możliwości dźwiękowe, ale jest też sporym technicznym ograniczeniem. Chciałyśmy sprawdzić, na ile możemy te ograniczenia przekroczyć.
Niezależnie od tego czy jest to usłyszenie swojej piosenki w radiu stacjonarnym czy zdobycie jakiejś nagrody, zawsze mam te same motyle w brzuchu, które zaraz lecą do mojego pokoju pisać kolejne rzeczy. Mam świra na punkcie układania dziwnych chórków, najlepiej takich, za które potępiono by mnie w szkole muzycznej.
Zawsze jestem zwolennikiem rewolucji, czegoś co nowe, choć nie uważam, że zawsze należy obracać świat do góry nogami, by go zawojować. Jestem raczej fanem dążenia do utrzymania autonomii i wyrażania siebie tak, jak podpowiada nam to nasze serce. Tylko wtedy stajemy się wiarygodni i najlepsi w tym, co robimy.
Skrzypce kojarzą się ludziom ze sztywnością, filharmonią, teatrem, powagą i trudno to zmienić. Do dziś spotykam się ze stereotypem myślenia o skrzypcach jako o instrumencie „nudnym”, tylko klasycznym i poważnym. Ale skrzypce mogą zagrać każdy rodzaj muzyki.
Jeśli wierzycie w to co robicie i obdarzacie to miłością to nie poddawajcie się mimo przeszkód , które z pewnością się będą pojawiać. Tak pięknie, to nie ma, żeby mogło się obejść bez przeszkód.
Po ponad sześciu latach działalności z Brathankami, mogę śmiało powiedzieć, że ten stan trwa do dziś i z tym samym entuzjazmem, śpiewam wszystkie piosenki, jakbym je śpiewała po raz pierwszy. Nie wiem na czym to polega, ale po prostu tak jest.
Cel można osiągnąć na różne sposoby. Cierpliwością, bo czasami naprawdę nie jest łatwo oraz marzeniami, bo to daje mnóstwo satysfakcji, kiedy marzenia stają się rzeczywistością. Podpowiem też od siebie, że należy się cieszyć każdą z chwil i czerpać przyjemność z tego, co się robi.
Szczęście polega moim zdaniem na tym, że w jednym czasie spotykają się odpowiednie osoby, które po pierwsze uwierzą, po drugie pomogą pójść dalej… Szczęście, że wszystko zgra się w jednym czasie. Czuję, że właśnie jestem w takim momencie w moim życiu.
Talent-show to ciężka praca i zostanie ona zaprzepaszczona, jeżeli nie weźmie się spraw w swoje ręce. Grubo się myli ten, kto czeka i wierzy, że po takich programach rozdzwonią się telefony z artystycznymi propozycjami.
